Demokrasi sınanacak, diye uyarıyor Francis Fukuyama

Siyasi filozof ve Stanford Üniversitesi profesörü Francis Fukuyama’nın 1992’de en çok satan “Tarihin Sonu ve Son İnsan” şöyle bitiyor: “Belki de tarihin sonundaki yüzyıllarca süren sıkıntılar bir kez başlayacak tekrar.” Açıkçası, tarihin motorları yeniden başladı ve son otuz yıldır çözgü hızında çalışıyor.

Son zamanlarda Skype’ta Fukuyama ile konuştuğumda, liberal demokrasinin neden bu kadar sıkıntı yarattığını sordum. İç çekti ve gülümsedi, ama anında insan ruhunun merkezinde olan bir çelişkiye dikkat çekti. “Liberal demokrasi iyi bir politik sistemdir çünkü evrensel tanıma fikrine dayanır: tüm vatandaşların saygı duyulan eşit haklara sahip olması. İnsanların bireysel ajansları seçme ve kullanma becerilerinde bu temel eşitlik vardır. Fakat demokrasi kurulduktan ve yüksek düzeyde refah ve istikrara sahip bir toplumda yaşadığınızda, insanlar başka şeyler aramaya başlarlar. Sıkıldılar. ”

Bununla birlikte, Francis Fukuyama ile konuşmam sıkıcı bir şey değildi.
Veba eski Atina’yı, Roma’yı, Bizans’ı ve hatta Napolyon imparatorluğunu ölüme yaklaştırdı. Koronavirüs pandemisinin aynı büyüklükte dünyayı değiştiren bir olay olabileceğini söyleyebilir misiniz?

Gerçekten etki açısından oldukça büyük olma potansiyeline sahiptir. Bence bunun nedeni küreselleşmeden dolayı dünya gerçekten birbirine bağlı hale geldi. Bu ara bağlantı nedeniyle çok kırılgan hale geldi. Hastalık temel olarak 6 milyar insan için ekonomik aktiviteyi bozabilir. Bu nedenle, bunun büyük bir etkisi olacağına inanıyorum, ancak bu etkilerin tam olarak ne olduğu hakkında spekülasyon yapmak oldukça zordur çünkü genellikle büyük bir krizden etkilendiğinizde, sonuçların tamamlanması gerçekten yıllar ve bazen on yıllar alır. Bence yolun aşağısında olanlara şaşıracağız.

Bazı çevreler pandemi için bir açıklama olarak Çin merkezli komplo teorilerini yayıyor. ABD Başkanı Donald Trump’ın Kasım ayında yeniden seçilme şansını artırmak için bu teorilerin yayıldığını düşünüyor musunuz?

Bence Trump’ın tekrar seçilme şansı son birkaç haftadır oldukça düşüyor. Başlangıçta biraz yumru vardı, ama performansının o kadar zayıf olduğunu düşünüyorum, anketlerin çoğunda aşağı gitti. Olan diğer şey, Demokratların oldukça iyi bir aday, Joe Biden olduğunu erken bulmaları ve bunun iş için doğru adam olduğu konusunda birçok fikir birliği var.

Bunlar Avrupa için test zamanlarıdır, çünkü daha güçlü bir ulusal kimlik duygusu, krizle mücadele etmek istiyorsak tam olarak ihtiyacımız olmayan şeydir. Avrupa dağılmayı önleyebilir mi?

Kesinlikle mümkündür. Euro krizi sırasında ortaya çıkan Kuzey ve Güney Avrupa arasındaki ayrım geri döndüğü için bazı zorluklar olacağını düşünüyorum. Ve sonra, şimdiden sahip olduğunuz Kuzey-Güney bölünmesine ek olarak, bu Doğu-Batı bölünmesini açtınız. Doğu Avrupa ülkeleri farklı bir yöne doğru ilerliyor. Bunun mutlaka AB’nin parçalanacağı anlamına geldiğini sanmıyorum. Özellikle Almanya gibi ülkelerin hissettikleri sorumluluk duygusuna bağlıdır, ancak şu anda bu karışık tablo var. Bence Avrupa’da hala ihtiyaç duyulan şeyin daha fazla işbirliği olduğunu anlayacak kadar insan var. Ve bu daha büyük işbirliği zamanı.

Farklı kimlikler ve bir sürü nefret söylemi arasında bir savaş görüyoruz. Bu fenomen size “Siyasi Düzenin Kökenleri” kitabında açıklanan akrabalık grupları arasındaki çatışmaları hatırlatıyor mu? Modern sanal internet dünyasındaki modern akrabalık arasında bir savaş mı yaşıyoruz?

Bence sadece aşağıdaki anlamda benzer, kimlik siyasetinin yükselişi nedeniyle insanlar kendilerini daha küçük ve daha küçük insan gruplarına dönüştürüyorlar. Ve buna yol açan, büyük ölçekli kolektif eylem için gerekli olan uluslar ya da AB gibi daha bütünleştirici yapıların zayıflamasıdır. İnsan, daha büyük bir topluluk duygusunu düzeltmelidir, çünkü küçük gruplara bölünmüş bir dünya, pandemi, finansal krizler ve benzeri büyük acil durumlarla başa çıkamayacaktır.

Dünya ve ABD konusunda iyimser misiniz?

Önümüzdeki birkaç yıl için çok zor bir dönemden geçeceğimizi düşünüyorum çünkü ekonomik krizin uzun sürmesi ve çıkması çok zor olduğunu düşünüyorum ve bu genellikle demokrasiye iyi gelmeyen siyasi sonuçlar doğuracak, bu yüzden önümüzdeki birkaç ay içinde oldukça kötü gelişmeler bekliyorum.

Sadece birkaç ay mı?

Yani, uzun vadeli gelecek hakkında spekülasyon yapmak anlamsız çünkü böyle bir belirsizlik var.

Kısa bir süre önce “Tarihin Sonu” nda “Kimlik” te yoğun olarak tartışılan timoların temasına döndünüz. Thymos, tarihin altında yatan süreci yöneten itici güç mü?

Sosyal teorilerin tarihi neyin sürüklediğine ilişkin düşünme biçiminde bir bölünme vardır. Bugün baskın olan yaklaşım ekonomiktir. Bu aynı zamanda Karl Marx’ın yaklaşımıdır, insanların temelde maddi kaynaklara sahip olmak istedikleri ve daha sonra eylemler bu maddi memnuniyeti artırma arzusuyla yönlendirilir. Modern iktisatçıların da varsaydığı budur. Önemli olan bir soru yok ama insan motivasyonunun başka bir kaynağı var: “timo”. Konsept Platon’un “Cumhuriyetinde” ortaya çıktı ve temel olarak onurunuzu uzun süre tanıdığınız anlamına geliyor. Eğer almazsan, sinirlenirsin. Bu arzunun tanınması, kişinin onurunun diğer insanlar tarafından onaylanması ve çoğu zaman bu arzu kişinin kişisel çıkarlarının pahasına gelir. Size somut bir örnek vermek gerekirse, Brexit tartışması sırasında [AB] ‘den ayrılmaya oy veren birçok insana bunun İngiliz ekonomisi için çok kötü olacağı söylendi çünkü Avrupa ile bu kadar birbirine bağlıyız, gelirimizde büyük bir düşüş olacak vb. Sonra Brexit seçmenleri, “Umurumda değil – ülkemiz üzerindeki egemenliği ve kontrolü elimizde tutmak istiyoruz ve eğer bu ekonomik fedakarlık gerektiriyorsa, onu almaya hazırız” dedi. Böylece “timos” u işte görebilirsiniz. İnsan motivasyonunun farklı bir şeklidir. Tarihin tek itici gücü değil, ekonomi hala önemlidir ama bence iktisatçılar timozları ve çağdaş siyasetimizin çoğunu yönlendiren bu büyük bir insan motivasyonu kaynağı olduğu gerçeğini unutuyorlar. Tanınma mücadelesi.

Trump bildiğimiz son tarih ve bildiğimiz Batı mı olacak?

“Tarihin Sonu” nda, standart Yunan nosyonu olan büyüklük anlamında değil, fazla “timo” ya da öfkeyi ya da daha doğrusu arzuyu tanımlamak için bir yol olarak “megalotimi” kelimesi yarattım. diğer insanlarınkinden daha büyük olduğunda tanınmak. Demokraside bu tanınma arzusu çok tehlikeli bir tutkudur, çünkü çok hırslı insanları diğer vatandaşlarına hükmetmeye çalışır ve bu nedenle hırslı kişilerin sistemi alt etmediğini garanti eden mekanizmalara ihtiyacınız vardır. Bu yüzden anayasamızda vb. Kontroller ve dengeler var. Trump’ı böyle bir kişiye örnek olarak “Tarihin Sonu ve Son İnsan” a koydum. Yaptığım argüman, kapitalizmin Trump gibi çok hırslı insanların milyarlarca dolar kazanmasını sağlıyor. süslü yatlara ve evlere sahipler ve bu da neyse ki onları siyasetin dışında tutar. Ancak ne yazık ki bu her zaman işe yaramadı ve 25 yıl sonra Donald Trump için yeterli değildi. Ve böylece siyasete girmeye karar verdi ve şimdi bunun bedelini ödüyoruz.

Sosyal medyanın insanlara aynı gerçekleri paylaşmaları, kendi gerçeklerini icat etmeleri ve kendi farklı kimliklerini yaratmaları için araçlar sunduğunu düşünüyor musunuz?

Sosyal medyanın bunda önemli bir rolü olduğunu ve internetin genel olarak bu sonuca yol açtığını düşünüyorum. Biliyorsunuz, 1990’larda piyasaya çıktığında herkes bunun harika olduğunu düşündü çünkü tüm aracıları, gazete editörlerini veya eski medya kuruluşlarını veya hükümetleri alıyordu. Herkes bu farklı güvenilir kaynaklardan geçmek zorunda kalmadan bilgiye erişebilir. Bu o kadar büyük bir şey değildi, çünkü bu editörlerin ve gerçek dama ve geleneksel gazetecilerin yaptığı şeylerin çoğu, insanların asgari düzeyde bilgi kalitesini sağlamaktı. Şimdi herkes istediği her şeyi internete koyar ve insanların bunun ne kadar doğru olduğunu değerlendirmenin bir yolu yoktur ve bu yüzden komplo teorilerinde ve sadece orada olan çılgın görüşlerde bu büyük yükselişe sahibiz. Artık bunun üstünde insanların yakın topluluklara kendilerini ayırmalarına izin veren sosyal medyaya sahipsiniz. Evet, gerçekten sosyal medyanın bu tür bir etkisi olduğunu düşünüyorum.

Yunanistan’ın sağlık krizine tepkisi hakkında ne düşünüyorsunuz?

Bu krizde genel olarak sürprizler olması ilginçtir. Ülkeler ya düşündüğünüzden çok daha kötüye gitti ya da çok daha iyisini yaptılar ve Yunanistan’ın insanların düşündüğünden çok daha iyi bir ülke olduğunu düşünüyorum. Ocak ayında hangi Avrupa ülkelerinin en kötü durumda olacağını sorduğunuzda Yunanistan akla gelirdi. Bu etkileyici. Başbakan Mitsotakis’in rolüne de değineceğim. Üç yıl önce ülkenizdeyken birlikte öğle yemeği yedik. Aslında Stanford’da yönettiğim yüksek lisans programından mezun.